Pierwsze polskie włókno poliamidowe – Stilon – wyprodukowane zostało w latach powojennych. Opracowywanie technologii wytwarzania włókien poliamidowych na bazie polikaproamidu (Poliamid 6) rozpoczęto w 1946 r. w Jeleniej Górze. Badania obejmowały wszystkie etapy produkcji – od syntezy kaprolaktamu, będącego podstawowym surowcem, poprzez proces polimeryzacji i przędzenia, aż do obróbki włókienniczej. Efektem tych badań była produkcja przędzy stilonowej w skali półtechnicznej – w latach 1948–49 w ilości 3 kg na dobę, a w roku 1951 już w ilości 300 kg na dobę.

Na podstawie doświadczeń jeleniogórskich zaprojektowano nową wytwórnię włókien poliamidowych w Gorzowie Wielkopolskim. Historyczny moment uruchomienia zakładów miał miejsce 7 lipca 1951 r.

W okresie swojego istnienia Zakłady Włókien Chemicznych rozwijały się z roku na rok. Z mało znanej w 1951 r. fabryki przędzy poliamidowej, wzniesionej niezwykłym na owe czasy wysiłkiem umysłów i rąk polskich techników i robotników, stopniowo przeobraziły się w nowoczesną, liczącą się w Europie, wytwórnię włókien poliamidowych. Z upływem lat rozszerzono asortyment produkowanych wyrobów, opracowano i wdrożono coraz bardziej nowoczesne techniki i technologie, ulepszono metody i organizację pracy. W tych warunkach doskonaliła się kadra fachowców, zdolnych do podejmowania coraz bardziej skomplikowanych zadań. Rozwój zakładów realizowano w sposób planowy, określając na poszczególnych etapach rozbudowy terminy, docelowe moce produkcyjne, nakłady finansowe na inwestycje oraz poziom techniki produkcji, który należało osiągnąć. Określano również stopień zaspokojenia potrzeb rynku w zakresie ilości, jakości i asortymentu dostarczanych wyrobów.

Fot. 1. Rok 1951 – tak wyglądał wydział włókna ciętego „Depolana”.

Z biegiem czasu wyroby poliamidowe zaczęły docierać do szerokiej rzeszy konsumentów w postaci artykułów, produkowanych przez różne gałęzie gospodarki narodowej – jako wyroby dziewiarskie, jedwabnicze, pończosznicze, dekoracyjne i pasmanteryjne, jako produkty przemysłu gumowego (opony i taśmociągi górnicze), jako oploty i formaty meblarskie, dywany, wykładziny podłogowe, a także w postaci całej gamy artykułów gospodarstwa domowego. Odrębną grupę wyrobów, wprowadzonych z czasem na rynek, stanowi trójoctanowa folia podłożowa dla kinematografii i rentgenografii oraz szeroki asortyment taśm magnetycznych.